Co warto wiedzieć o butlach gazowych?

Jak dzielimy butle?

Butle gazowe klasyfikuje się ze względu na stan skupienia ich zawartości. Może ona być w stanie gazowym, w normlanej temperaturze i podwyższonym ciśnieniu, lub w stanie ciekłym, o normalnej temperaturze i podwyższonym ciśnieniu. Zawartość butli może być także rozpuszczona, oraz ciekła, z obniżoną temperaturą i podwyższonym ciśnieniem. Do pierwszej grupy należy np. tlen, azot, argon, powietrze i hel. Druga grupa to znany wszystkim gaz LPG, butan, propan czy podtlenek azotu. Gazem, który przechowuje się w formie rozpuszczonej jest np. acetylen.  Do ostatniej wymienionej grupy (tzw. butli kriogenicznych) zalicza się ciekły azot i ciekły tlen oraz skroplony dwutlenek węgla.

Wygląd butli

Gaz w butlach przechowywany jest po wysokim ciśnieniem, w związku z czym jest potencjalnie niebezpieczny. Butle powinny więc być wyposażone w specjalne uchwyty i łańcuchy, które ułatwiają chwycenie butli, co ma zapobiegać ich upadkom i uderzeniom.
Butla powinna także mieć odpowiednią wentylację, która zapobiega wydostawaniu się na zewnątrz jej zawartości. Wiele krajów próbowało ustandaryzować kolory butli, by łatwiej można było odgadnąć ich zawartość. W Europie wprowadzono w tym celu normę EN 1089-3, jednak w Stanach Zjednoczonych nie ma prawnych regulacji w tym zakresie, dlatego zawsze bezpieczniej jest sprawdzać etykietę butli przez jej zastosowaniem. Polscy producenci gazów technicznych zazwyczaj butle z tlenem znakują na niebiesko, z acetylenem na kasztanowoczerwono, z gazami medycznymi – na biało, a butle z gazami do użytku spożywczego – na jasnozielono. Według normy EN 1089-3 butle mogą mieć też kilka kolorów, co oznacza mieszanki gazowe lub konkretne właściwości danego gazu.